Jezioro

To się nie może tak skończyć; rybim okiem widać jak zamarza skóra, temperatura zaklepała pierwszeństwo. Ręka oznajmia: mnie już nie ma, to tylko rękaw. A brak oddechu, bicie serca, czepeczka z wełny, tylko dopełniają resztę; jest problem, będzie lanie, było dziecko.

Tak sobie stoją, za młodzi na gorzałę, za
starzy by nie zrozumieć. A jezioro przełyka z dokładnością gardła, karmi łabędzie, widocznie ludzkie cechy musiały zostać w nim razem z brudem ciał. Stanie w błocie jednak się opłaca, każda sekunda przeżuwana starannie to mały krok do zapomnienia.

autor

Krzysztof.El

Napisany: 2015-01-12 Dodano: 2015-04-12 11:43:09

Ten wiersz przeczytano 877 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie