Joannie na pocieszenie
Komentarz dla Joan
Wiotka, krucha jest Joanna.
Włos anielski jej się bieli.
Lecz, że wiosna dla niej marna?
Że nie ciągnie do pościeli?
Tak nie można piękna Pani!
(I dla mężczyzn to nielekko)
Byśmy wiosną byli sami
Będąc na Beju poet(k)ą.
Nie smuć się wiosną wśród kwiatów
autor
Andrzej Trzebicki
Dodano: 2009-04-12 18:41:34
Ten wiersz przeczytano 1762 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Piękne pocieszenie. Na pewno Joanna nie jest sama.
Akurat tak się składa, że mam na imię Joanna, więc sam
tytuł już przykłuł moją uwagę. Ha, i to nawet
śmieszne, bo gdybym bardzo chciała, mogłabym uznać, iż
wiersz dotyczy mnie - lub r ó w n i e ż mnie. Naprawdę
śmieszny, o ile dobrze zrozumiałam, a także i
prawdziwa Joanna, do której apelowałeś w wierszu,
powinna się szczerze rozweselić, słysząc takie
życzenia. Głosuję, bo naprawdę świetnie napisane!
Jakiż Panicz zasmucony!
Może z lekka zwstydzony?
że na beju jego lica,
nie chce złocić krasawica?
Pięknie potrafisz pocieszać. Wiersz optymistyczny -
Pozdrawiam