Już nie wiem
Już nie wiem, kto jest moim
przyjacielem.
Kto uśmiecha się szczerze i pomocną dłoń
wyciąga.
Tyle rzeczy w okoł mnie sie dzieje, a ja
nic o nich nie wiem !
Mówiłam "przyjaźń?", mówię "przyjaźń?", bo
pewna tego nie jestem.
Jak to nazwac mam?
...
Dlaczego to robisz...?
Tak dobrze mieć przyjaciela - osobę, która
wysłucha i będzie zawsze przy boku.
Tak dobrze mieć kogoś bliskiego, kto nie
opuści i nie zawiedzie.
Tak dobrze mieć miłość, rodzinę, szczęście,
nadzieję.
Ja nie wiem co jest prawdą a co
fałszem.
Ten uśmiech szczery?
Wzrok gardzący?
Ten smutek w oczach?
Ta czułość i rządza?
Powiesz, "banał!"
Ja, zaprzeczę.
Choć...
Już nie wiem.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.