Karp i czapla

Stara czapla tak jak co dzień,
za rybkami w wodzie brodzi,
zaplątała w sieci nogę.
„ Co ja teraz biedna zrobię?”

Walczy z siecią wiele godzin,
ale za nic nie wychodzi.
Noga ciągle zamotana,
tak przestała aż do rana.

Karpia czapla zobaczyła
i go pięknie poprosiła:
„ Karpiu, karpiu miły,
pomóż proszę, nie mam siły.”

Myśli ryba : „ To pułapka,
pewnie złapać chce mnie czapla.”
Ale czapla znowu prosi:
„ Karpiu...” Z płaczu się zanosi.

„Dobrze trzymaj dzioba z dala,
ja odplątać się postaram.”
Wkrótce czapla siwa,
była wolna i szczęśliwa.

Obiecała też karpiowi:
„Więcej rybek tu nie łowić.”
Niedaleko gniazdo miała,
często karpia odwiedzała.

Od niej to usłyszał w maju
o dalekim mroźnym kraju,
dobrym Mikołaju, Świętach
i o listach, o prezentach.

„ Droga czaplo, czaplo siwa,
czy byś była tak życzliwa
i ten liścik mój wysłała
do Świętego Mikołaja.”

Bardzo skromne miał pragnienie:
„ Czystą wodę i jedzenie,
tylko tyle potrzebuję-
będę grzeczny, obiecuję.”

Kiedyś, kiedy była zima,
tęgi mróz na dworze trzymał,
wodę z stawu wypuścili,
karpie ludzie odłowili.

I tak karp do sklepu trafił,
jego dola czaple trapi.
Co się stanie z przyjacielem,
czy posłuży za jedzenie?

Ale jak to w bajkach bywa,
znajdzie dusza się życzliwa.
Kupił karpia pewien dziadek,
miał przy domu własny stawek.

I nie robiąc rybce szkody,
wpuścił karpia on do wody.
Kim był dziadek, chyba wiecie?
To Mikołaj, był nim przecież.

Życzę wszystkim: zdrowych i wesołych Świąt Bożego Narodzenia.

autor

kilcik

Napisany: 2010-12-23 Dodano: 2010-12-23 11:49:35

Ten wiersz przeczytano 3665 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie