Klej i temperówka

Mario, no chciałbym, ale dlaczego , to poezyja, gumka
ostrze dziurka dowolne interpretacje

Zastanawia mnie temperowka...
Czyżby miała aż takie możliwości?
Ciekawy temat

Tez chcialbym byc optymista w temacie "ekranikow..."
tzn ich braku.
Podzielam poglad, ze nie powinne byc uzywane przez
dzieci. Doroslym tez nie zalecalbym. Mam telefon
komorkowy i korzystam z niego tylko do komunikacji
podstawowej. Zadne emaile, ogladania video czy newsow
itp.

Pozdrawiam z nadzieja na lepsza przyszlosc. :)

Kri, a może i temperują, jeśli to była Twoja pierwsza
myśl.. Może i temperują, chociaż w ten sposób , że
ludzie się razem w coś wpatrzą, uspokoją, ale dla mnie
to już pieśń czasu przyszłego niedostępnego. pozbawiam
się facebooków, odrzuca mnie netflix, seriale, to jest
świat prania umysłów. Telefony się przydają do
nawigacji, kiedyś dużo smsowałem, wręcz tak
"tworzyłem", ale to nawet nie była era dotykania
ekraników błyskających.

Tak, redukują,

nie doprecyzowałam w komentarzu,
sorry:)

Bardzo ciekawe i pomysłowe spojrzenie na tak proste
przedmioty. :-)

to triumf Steve Jobsa, degenerata

raczej redukują Kri

Właśnie ekraniki dotykowe na dobre przykleiły się do
naszej rzeczywistości i temperują zachowania,

pozdrawiam serdecznie:)

I najlepszym klejem nie uda się skleić rozpadającego
się związku, a temperówki potrzebne są piszącym
wiersze.

No dwoje upartych to nawet jakby razem betonem zalał
to by się rozłączyłi.

Wiersz zestawia obiekty codziennego użytku, klej i
temperówkę, podkreślając ich wszechstronność i
możliwości. Autor wykorzystuje te przedmioty do
stworzenia obrazowej wizji, w której klej jest
kojarzony z łączeniem, a temperówka z precyzją i
ostrzem. Jednocześnie wiersz wyraża pewną ironię,
twierdząc, że klejem można skleić nawet rozpadające
się związki. Jest siła natury, to i siła przedmiotów.
(+)