Kobieta XXI wieku

Kiedyś wierszyk napisałem, drwinę w nim ukryłem,
niby prośbę do B. miałem, chyba nim zgrzeszyłem.
Pluję w brodę (której nie mam), gardzę swym szaleństwem,
te kuliste, żółte stwory, dzisiaj są przekleństwem.

Na wątrobie już jej dosyć, spływa szelma na dół,
jakie takie życie wiodłem, „to” obrzydza padół.
Kombinuję jak to zwierze, co pod górę miało,
czekam, mierzę, szybko strzelam, k...a, nic nie dało.

Lecz po nocnych dywagacjach nową mam teorię,
czy to wszystko nie przypadkiem przez tą, no... Wiktorię?
Przez kobietę oczywiście, która niby gości,
co za baba, obłudnica, wkurza mnie i złości.

O złych chłopach tu czytałem, niech tam, są i tacy,
ale ona, jak ją nazwać? to nie mieszczę w glacy.
U podstawy jej działania powód prozaiczny,
chciwość babska bezgraniczna, bądź tu romantyczny.

Kobiecie.pl i cudownej żółtej reklamie wiersz poświęcam :)

autor

Rymetius

Napisany: 2009-04-24 Dodano: 2009-04-24 11:10:34

Ten wiersz przeczytano 1030 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie