Koniec...

Entliczek pentliczek idę na stryczek,
Doniczek spadło kilka bo przeważył kamyczek,
Dziczek mnie goni na cmentarz tam gdzie stoją znicze,
Bicze smagają moje plecy, lecę w trumnice...
Życie jest brutalne, jak niewdzięczne pannice,
Lice me się szklą, zobaczę w nich swe odbicie,
Wampirzyce wyssą ze mnie krew, kończę w korycie,
Zobaczycie mnie w ziemi, dociśniętego w potylicę,
Picie już nie pomaga, zakłócam swą ciszę,
Słyszycie jeszcze mnie czy już nic już nie kojarzycie?!
Wycie się zaczyna bo boli w górnym odbycie...
Spalicie się ze wstydu, lecz już nic nie uczynicie,
Traficie ze mną tam, gdzie wyrzuca się zwiędłe liście,
Połączycie mnie z ziemią, nawóz ze mnie zrobicie,
Pozwolicie mnie zdeptać bo już mnie nie widzicie...,
Usłyszycie jedynie ostatnie mojego serca bicie...

autor

KryniuR

Napisany: 2018-07-01 Dodano: 2020-07-01 11:14:45

Ten wiersz przeczytano 1510 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie