'Koniec wieczności'

Mms - w zasadzie ... tak,
ale zauważ :
im bardziej człowiek temu przeczy , tym bardziej
wzrasta Łaska
np.:
duch ożywiający [patrz: NT]
to coś więcej niż
dusza żywiąca [ =człowiek przed grzechem pierworodnym
]

podobnie więc można założyć zależność:
Nieskończoność a Wieczność
co niniejszym uczyniłem
:)

chleb powszedni i ten Wieczny z tabernakulum, ciało i
dusza, goniąc za ułudą zaprzepaszczamy duszę, jesteś
niesamowity Januszku, świetna gra słów, pozdrawiam
serdecznie :)

W zasadzie już jesteśmy w wieczności-Jezus z nami
pozostał
w tabernakulum.
Jeśli Jego nie przegapimy tu - to tam jakby
kontynuacja:)
Pozdrawiam

Mms:
ciepło
ale czy nie jest tak jak na obrazie Bruegera:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Pejza%C5%BC_z_upadkiem_I
kara
nasze powszednie rzeczy są tak absorbujące iż nie
zauważamy "istoty"rzeczy

Nieskończoność neguje koniec, jakikolwiek. Nie ma
czegoś takiego jak koniec.
Np. mówimy koniec filmu - nie! coś w nas zostanie.
Ktoś umarł nam - mówimy koniec - a to początek.
Jesteśmy zanurzeni w nieskończoności.
Alfa i omega tworzą nieskończoność.
Istotne zaś jaki film obejrzymy i jaki chleb zjemy, bo
to nas przemienia i tworzy harmonię lub nie.
Pozdrawiam

grusz-ela - BINGO!!!

wandaw - patrz kom. niżej

Twoje wiersz to łamigłówka ale posiedzę sobie i
pomedytuję
Pozdrawiam serdecznie :)

Szkoda, że nie czytałam książki. Zatem nie wiem jakie
odniesienia.
Teologia też nie moja dziedzina. Mogę tylko napisać
ogólnikowo to co wiemy wszyscy - w pogoni za
powszednim chlebem, tracimy z oczu zagadnienie
Wieczności... I tylko w takim aspekcie możemy mówić o
jej końcu.

Pozdrawiam :)

BALUNA - po co?
jak w realu Maryja [druga Ewa] odzyskała z nawiązką to
co pierwsza utraciła tak Asimow kończy frazą:

skończyła się wieczność a zaczęła nieskończoność

Cale szczęście że Bóg nie dał władzy człowiekowi nad
Światem Wieczności,tylko uchylił mu troszeczkę furtkę
do tego świata.Wiedział ze człowiek za bardzo by
ingerował w tamten świat i próbował by go zmieniać,a
władzę nad nim ma tylko sam Bóg-to tak trochę do tej
książki Asimova(czytałam tylko recenzje-zresztą
książka typu sf:nie zgłębiam takich tematów)

Co do wiersza wydaje mi się że trochę poironizowałeś z
wiary człowieka ,że wierzy na pokaz,modli się,karmi
się chlebem Bożym a nie wierzy w życie wieczne.

Tak rozkminiam temat wiersza,jeśli się mylę to wybacz
mam prawo nie dorównywać Tobie

Tylko nie rozumiem po co w swojej książce Asimov
umieszcza kobietę-żeby siała zamęt jak Ewa w raju?

Halina53 - właśnie "powszechność" wyparła 'elitarne'
znaczenie tego wyrażenia.
patrz wypis ze słownika frazeologicznego

Piękne strofy...chleba naszego, powszechnego i nie
tylko....pozdrawiam, miłego dnia

anna - "chleba naszego...znajduję się pośród: "Ojcze
nasz", "święć się imię twoje", "przyjdź królestwo ...
itd"
a więc skoro nie jest pośród błahostek...
to i za taką uważany być nie może

a :
Fraszka (wł. frasca – gałązka, drobiazg, bagatela,
błahostka) – krótki utwór liryczny, zazwyczaj rymowany
lub wierszowany, o różnorodnej tematyce, często
humorystycznej lub ironicznej (satyrycznej). Często
kończy się wyraźną puentą.

zaliczyłabym to do fraszek o chlebie

anise - tytuł to inspiracja książką
"Koniec Wieczności” (Isaac Asimov)
czyli fantastyka

więc spoko

w realu jest inaczej , aczkolwiek wszyscy jesteśmy
poddani przemijaniu i przemija postać TEGO świata.