Kosmiczna tęsknota
W galaktycznej ekstazie
tam gdzie moja przestrzeń
- me swiatło
tryska osieroconm fioletem.
Gdy litości bryza rzuca swe cienie
tam nie ma miłości.
Wiedz o tym.
Pieczęc w mej duszy
czuwa;
czeka na świt
i balsam z miodu.
I siła ma w ludzkości goryczy.
Stapiam się
by powstac w jednosci.
autor
Hekate
Dodano: 2011-05-29 13:18:40
Ten wiersz przeczytano 697 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
I ja znam kosmiczna tesknote.Wspanialy wiersz.
zastosowałem kosmiczne myślenie...i zrozumiałem co to
kosmiczna tęsknota