Krajobrazy cz.II

W pokoju są jeszcze dwa inne obrazy,
W nich też są zaklęte przepiękne pejzaże.
Lecz bardzo odmienna jest ich forma treści,
Choć każdy w formule olejnej się mieści.

Najstarszy z obrazów kreślony na płótnie,
Na pierwszy rzut oka wygląda zbyt smutnie.
Bo na samym przedzie sterczy kikut brzozy,
A innej pień przy nim na trawie ma łoże.

Gdzieś w głębi zarośli dwie chatki się skryły,
Gdy słońce wyjrzało cień drzewa rzuciły.
Dwa dachy od słońca nagle pojaśniały,
To znak ile blasku daje promyk mały.

Niebo zakrywają szczelnie chmury ciemne,
Bardzo nisko wiszą, to chmury jesienne.
I patrzeć jak luną strugami warkoczy,
Wnet słońce wyjrzało i razi me oczy.

Ten obraz przywraca wspomnienia młodości,
Kupiłem go dawno na giełdzie różności.
Na zakupy w Desie nie było pieniędzy,
Choć życie płynęło daleko od nędzy.

A czwarty z obrazów w mym domu najmłodszy,
Swą barwą jest chyba ze wszystkich najsłodszy.
Użyte kolory, to dają pejzażom,
Że drzewa jak gdyby płomieniem się żarzą.

A cienie na ziemię rzucone bezładnie,
Stanowią dla sztuki tej własną wykładnię.
Ziemię z rzadka skrywa roślinność spalona,
Gdzieś w głębi ulata jakby mgła spłoszona.

Nad drzewami dziwnie niebo zawieszone,
Po którym leniwie mkną chmury pędzone.
Słońce już czas jakiś za lasem się skryło,
I blask blado żółty na nim zostawiło.

Obraz, co przedstawia ten pejzaż niezwykły,
Artysta malował do tych form przywykły.
Koloryt i wizja, tak bliskie dla niego,
Mogą w zachwyt wprawić widza wytrawnego.

Dziękuję Zyta za rzeczowy komentarz.

autor

jarmolstan

Dodano: 2010-01-25 10:30:10

Ten wiersz przeczytano 1494 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie