mała ja
Kiedy wstaję rano, widzę cały świat.
Staje on przede mną, jak za dawnych lat.
Byłam wtedy dziwna, niedojrzała, młoda.
Byłam żądna wiedzy, pociągała mnie
przygoda...
Teraz jestem już dorosła,
w moim życiu minęła kolejna wiosna...
Ale czy już nie jestem mała?
Nadal jestem! Bo chętnie bym skakała,
bawiła się całe dnie i noce, do rana,
ale teraz już nie wypada, bo jestem
stara...
Zestarzałam się przez te lata i
dojrzałam,
choć dotychczas tego nie dostrzegałam.
Jak mogłam przeoczyć tak wielkie
zmiany?!
Jestem już dorosła - o rany!
A może wcale nie jestem dojrzała?
Może nadal jestem mała?
dedykuję ten wiersz każdemu, kto potrafi odlaleźć w sobie dziecięcą radość z życia
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.