mamo

dla mamy,mamy,mamy......

wciąż jestem dzieckiem.
jak wody potrzebuje kołysanek.
otulać sie w Twych ramionach i też jestem dzieckiem.
i też potrzebuje wiatru by rozdmuchal wątpliwosci.
czy mozliwe jest dotkniecie SLONECZKA?
jak to mozliwe jest że lampa stoi tu a nie tam?
i wciaz jak dziecko dotykam ognia-parzc sie ,krzyczac,
a po minucie lecac w twe ramiona MAMO.
tak bardzo dzieckiem......a czas mówi inaczej
idz,kołysz sie,wołaj,krzycz,bądź niemadra,popełniaj blędy.
jak ON nieś krzyż by dojść do milości.
dzieckiem ,ktore nie ma poczucia lęku
dzieckiem,ktore wciąż żywi nadzieje na kolejną cukrową watę.
ja wciąż pragne by mnie przytulano.
mamo.

autor

dziubek juziowy

Napisany: 2004-06-19 Dodano: 2004-06-18 11:36:40

Ten wiersz przeczytano 548 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie