Martwe liście

Potokiem martwych liści płynie rok do końca,
nie znajdzie już kochanków jutra zimne słońce.
Pod szeleszczący dywan skryli gorycz słowa,
obwiniać się zbyt boli, dotyk ust lodowy.

Od nadmiernego szczęścia pękł balon miłości
stoją na rozstajach w październikowej słocie.
Niechcianych uczuć bagaż, nicości zapowiedź,
niesie para donikąd, czy zdoła zapomnieć ?

Ich niebo na pół pękło, znikła zaklęć magia,
poranione marzenie słoność łez otarło.
Kwiaty czułości zwiędły, zmarły uniesienia,
przeminęły gdzieś z wiatrem szare serca cienie.

Zapłakały w wazonie herbaciane róże
przynosił ich naręcza, były dla niej cudem.
Nie będą już scenerią tym wygnańcom raju
dla dwóch ikon miłości, są dwie inne dale.

autor

Biala dama

Napisany: 2008-10-09 Dodano: 2008-10-10 00:04:47

Ten wiersz przeczytano 889 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Sylabiczny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie