Nic nie może

Nastała kolejna wiosna
pełna ptaków gwiżdżących,
ćwierkających i nawoływujących
się nawzajem, a ona nadal…

Doskonale pamiętała
tamto poczucie beznadziei
lata stagnacji, lata
bez niego. Wszystko wokół
wydawało się szare, smutne
- nie tak żyć chciała.

Kiedy w jej życiu on się pojawił
nadzieja nadchodzącego
poczucia szczęścia była jak
objawienie, niczym anioł
dobroci się zjawił.

Jego pocałunki z odrętwienia
ją wyzwoliły, usta chłodne
i gładkie o jeszcze więcej prosiły.

W drżącym blasku świec w jego oczach
błyskawice namiętności
przelatywały, pałając
uczuciem gorącym się kochali.
- ale :
nic nie może wiecznie trwać, nawet miłość.

Teraz popioły wspomnień tylko zostały.

Tessa50

„ Ten, kto z powodu przeżytego zawodu
usiłuje wykreślić miłość ze swego życia,
przypomina błazenka, który chce dać
sobie uciąć głowę z powodu źle dobranej czapki „
Stefan Gaszyński.

autor

Tessa50

Napisany: 2016-05-02 Dodano: 2016-05-30 10:12:34

Ten wiersz przeczytano 939 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie