o nic nie prosi

widziałam dzisiaj
miłość miłosierną na rynku
chudą i biedną jak mysz kościelna

w łachmanach chromą o wyblakłych oczach
lecz nie płakała - dawno wyzbyła się łez
była bezdomna - samotna niepotrzebna
ot taka niczyja - niekochana

pusta kiesa noc czarna jej siostrami
braćmi rozgoryczenie niepewność ból
zaś domem zakątek w śmietniku wszawym
i cztery kółka bez dachu nad głową

lecz nie skarżyła się na los

uśmiechała się do ludzi i czule do gołębi
które gruchając łapały w locie okruszyny
dostała chleb z litości
dzieliła po równo - z miłością

mając niewiele - dała wszystko
ludzie patrzyli z politowaniem
nie mogąc pojąć że się raduje
zatykając nosy szemrali cicho

znowu śmieci - niszczą wizerunek miasta
odchodzili czym prędzej byle najdalej
czasem Anioł podał jakiś pakunek
zamienił słowo odchodził do zajęć

tylko Bóg w promieniach zachodzącego słońca rozgrzewał serce umęczone ciało
uśmiechając się błogosławił Łazarza
ścieląc posłanie


Ty-y

17.09.2016.r


/wanda w./



ludzie brzydzą się bezdomnymi i gołębiami - twierdząc że zaśmiecają ulice
niszczą piękny wizerunek
" miasta dobrobytu "

Był publikowany na beju

autor

wandaw

Napisany: 2017-04-21 Dodano: 2017-04-21 20:18:29

Ten wiersz przeczytano 1354 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie