NIEDOMÓWIENIA
Miłość - to takie piękne uczucie
każdy na nią zasługuje choć nie
zawsze otrzymuje ona łączy ludzi
łatwo ją stracić trudniej zatrzymać
niedomówienia patrzymy na siebie
milczymy chłonąc każdą sekundę
zmysły zachowują się tak samo
krzyczymy nienawidzimy kochamy
serca które zachwyt piły dziś nadzieją drżą
myślały że są przeznaczone sobie nagle
pstryk
płomyk nie podsycany chłód przeniknął
srogi
zmarznięte niechciane na wygnanie
skazane
jak pomóc gdy w letargu czułość
zgubiły
oczy są ślepe zimne zamknięte uparte
wypełnione pustką trwają w oczekiwaniu
życiowa lekcja wśród rzeczy
zaginionych.
autor
MAGNOLIA
Dodano: 2017-01-23 00:54:52
Ten wiersz przeczytano 1479 razy
Oddanych głosów: 40
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (44)
bardzo życiowy wiersz
dobry przekaz ...rozmawiać szczerze bez zakłamania to
i miłość będzie kwitła :-)
pozdrawiam
i jak to będzie
w pierwszej "strofie" wiersza nie bardzo widać, potem
się coś rozkręca w kierunku poezji, ale taki wiersz co
nie zostanie w pamięci
MAGNOLIO dziekuje za piekne komentarze :)
slicznie piszesz, zazdroszcze i podziwiam..
Wspanialy wiersz, samo zycie.
O Milosc, musimy dbac, kazdego dnia, a jak trzeba i
walczyc o nia.
Podoba sie wiersz jego temat.
Pozdrawiam serdecznie, MAGNOLIO.:)
do milosci trzeba czule, nie krzykiem. Prawda, z
bardzo trudno ja zatrzymac, trzeba dbac i pielegnowac
PS mamy bardzo podobne oczy na aw:)
Bardzo dobry i życiowy wiersz…
Miłość nawet najpiękniejsza ma chwile załamania Nie
obce są jej kłótnie chwilowe rozstania Jezeli jest
prawdziwa przetrwa nawałnicę sła zginie jezeli się o
nią nie walczy
Bardzo wązny temat poruszyłaś w swoim wierszu
Podoba się :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Tak to prawda każdy na miłość zasługuję i też powinien
nią się rozkoszować?
Magnolio, tylko u Ciebie w wierszu nie jest tak jak
być powinno, mhmmmmmm życie czasami potrafi człowieka
jak po bruku przeciągnąć…
Coś, co człowiek w życiu zgubił lun na to machnął ręką
czasami i tak bywa a powinien zmobilizować się i nie
dać się losowi czasami też trzeba walczyć o to, co
jest takie piękne i wieczne, miłość wymaga poświęceń i
zachodu:)
Bardzo ładny i życiowy wiersz…
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i ślę uśmiech, Ola:)
Witaj Magnolio,
Bardzo obrazowo, a jeśli chodzi o niedomówienia -
prowadzą do rozpadu, nawet najbardziej dobranej pary.
Pozdrawiam serdecznie i pięknie dziękuję, za miłe
odwiedziny:)
Ładny wiersz choć dramatyczny:)
Tak bywa, że miłość nie podlewana umiera, dlatego
trzeba o nią dbać,
bywa, że drobny gest znaczy wiele
słowa też, lepiej by niedomówień nie było.
Miłego dnia Magnolio życzę.
życiowa lekcja wśród rzeczy zaginionych.. i całe życie
uczymy się żyć .. często słowem czy gestem .. wiele
niszczymy ..a tu śmie ..a tu śmierć wyprzedza nas i
już na nic nie ma czasu przepraszam nawet powiedzieć
nie zdążymy ..
kochać to rozumieć siebie nawzajem, rozmowy są szansą
na wyjaśnienie nieporozumień, w niedomówieniach
najbliższe sobie osoby stają slę obce...