niedopowiedziany
wyłaniasz się z zamyśleń
na płótnach i w wersach
malujesz mężczyzn
spopielonych w ekstazie
- płatni kochankowie
pomiędzy zachłannymi udami Isztar
nosisz w sobie
delikatne kobiety w kapeluszach
o obnażonch uczuciach - piersiach
dziewic z ustami kurtyzany
w niedomkniętym czasie
nad rumowiskami miast
wciąż krwawią zachody
w odorze zarżniętych owiec
wtedy znikasz na długo
w majakach mgły - nienazwany
samotny wilk
Komentarze (25)
Jak zwykle świetny wiersz, sądzę, że o malarzu, może
i takim co również pisze wiersze:))
Pozdrawiam Danusiu serdecznie:)
Bardzo intrygujący i bardzo wciągający i bardzo na
tak+:) pozdrawiam Donna
Pani Nieba, umarłych miast, bezwolna Inana,
jakże w swej wyniosłości już zapomniana.
Pozdrawiam mitologicznie Donno.
taki wiersz wszystkim daje do myślenia
obraz człowieka jakby nie z tego świata
pozdrawiam:)
jak dla mnie to potycki portret niekonwencjonalnego
twórcy
Takie wiersze przerastają moją wyobraźnię. A niby mam
ją dosyć bujną.Za pomocą samotnego wilka przedstawiłaś
postać z innego świata. Świata wybujałej wyobraźni.
Gratulacje...
Pozdrawiam. Miłego wieczoru.
Ps. Mój przed chwilą (na gorąco) napisany wiersz jest
o wiele prostszy...
Pięknie z nostalgią w tle.Pozdrawiam Danusiu;)
dojrzała poezja, niezwykły wiersz.
Witaj Donno. Niezwykła charakterystyka Kogoś
Niezwykłego.
Wspaniale!
Serdecności, Poetko Danusiu miła:-)
super piszesz ! ten klimat do mnie przemawia...