nieufni

skąpany w błocie kłamstw i obłudy
nie  umiem poznać już szczerych ludzi
jak biblię brałem nauki Twoje
słuchałem zawsze co do mnie mówisz

twoje słowa nie ufam ludziom
jestem z natury podejrzliwa
nie bende siedzieć  przy bialym stole z kimś
kto mnie drazni kto irytuje
on jest straszny zabierz go proszę
ona jest chora to wariatka
chce się ze mną spotkać masakra 
taka nie ufność  takie to słowa
nagle zapanowała metamorfoza

jak tu znaleźć szczerych ludzi
zapominają zaprzeczają
tych co kochali uwielbiali
dziś unikają w oczy nie patrzą
nie piszą nie płaczą

na tych co patrzeć wręcz nie mogli
dziś nazywają ich rodzeństwem przyrodnim
dziwna zamiana uczuć przekonań
ludzi nie ufnych tak się nazwali
odrzucają tych co kochali
sami pogrzebali

autor

Adamusss

Napisany: 2016-10-02 Dodano: 2016-10-02 13:29:05

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie