Nim zasnę...
Nim zasnę...twe imię przywołam raz
jeszcze,
z bezkresnych krain mego zakochania.
Niechaj będzie przy mnie niechaj je
pieszczę,
ustami pobladłymi od ciągłego szeptania.
Nim zasnę...twój obraz przed oczy
przywołam,
by móc wzrok sycić kochanym widokiem.
I może nim zasnę to jeszcze podołam,
swym duchem cię ustrzec przed mrokiem.
Nim zasnę...twój głos przywołam z
pamięci,
niech niczym piastunka nuci mi piosenki.
Niechaj przez noc całą moje uszy nęci,
i otula swymi cudownymi dźwięki.
A gdy sen ołowiem się złoży na powieki,
i porwie mego ducha w krainę nieznaną.
Przy tobie zostanie serce poety,
by utulić cię do snu liryką wezbraną...
Andrzej Tomasz Maria Modrzyński
25.02.1994r.
autor
Gladius
Dodano: 2013-08-10 17:07:03
Ten wiersz przeczytano 1847 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
piękna romantyczna miłość...szkoda że rzadko się
zdarza...pozdrawiam
ładny wiersz ...by utulić serce .....romantycznie
pozdrawiam;-)))
Ładnie wezbrała liryka. Miłego dnia.
Piękny wiersz..
Twoje strofy przywołały echa dawnych romantyków.
Pozdrawiam