w obcym świecie

Wzruszajaco, pięknie.
Pozdrawiam ciepło, Driano.
Dobrego dnia:)

Zosiak i Wojtku,
dziekuje za Wasze dobre slowo i troske.

Wracaj Driano do zdrowia, lista poczeka.


Potrzebny wiersz, potrzebny przekaz. :)

Driano, dziękuję za Twoją obecność... i za serducho,
które wkładasz w pracę na beju. Dzielna z Ciebie
dziewczyna :)

Takim ludziom nalęży się wieczna pamięć. :-)))

Isana, Pan Bodek...
wielu z naszych rodziców, dziadków oraz innych
rodzinnych osób doświadczylo owej katorgi. Cześc nie
powrócila z wysylek.
Dla Nich wszechobecna pamiec.Wolnośc i niezawislośc

Znam z opowiadań Mamy, smutne losy rodaków na Syberii
i nie tylko.
Oby nigdy wojny! Wiersz zatrzymuje.
Pozdrawiam serdecznie

Witam,

tragiczne bywały losy Polek i Polaków.
Należy je wciąż przypominać.../+/

Pozdrawiam.

Ogromna czesc mojej bliskiej rodziny ze strony mojej
mamy i taty (wszyscy mieszkali za Bugiem) wyladowali
na Syberii. Czesc tylko wrocila. Moj tata uciekl z
Andersem. Egipt, Monte Cassino, Anglia.
'Troche' inna historia niz Twojej Cioci. Trauma
podobna.
Rozpisalem sie...

Trudne to byly czasy.

Pozdrawiam serdecznie, Driano. :)

Wzruszające upamiętnienie...
Pozdrawiam Driano

Życie bywa ciężkie...

Smutna historia... :(

Nie, Zosieńko, Ciocia nie przywiazala sie do miejsc w
łagrach za Uralem czy Komi. Aresztowana w sierpniu
1944 roku we Lwowie - laczniczka Legislatury
Lwowskiej, z 10 latnim wyrokiem na wygnanie w łagrach,
a w roku 1954 zaocznie na dozywocie. To cud, ze w roku
1955 mogla wsiaśc do pociagu, jadacego w kierunku
Polski przez Lwów, który zatrzymujac sie na zaledwie 3
godziny przerwy w mieście. Jest przez Ciocie
wykozystana, aby odebrac swojego syna, którego nie
widziala od porodu, pól roku po Jej aresztowaniu.
Oboje sie bardzo cieszyli, ze beda nareszcie razem i
pojada do Pokski.

Dziekuje za Twoja wrazliwa dusza i obecnośc.
D.

To naturalne, że człowiek przywiązuje się do miejsc.
Gdy przychodzi nowe, proces adaptacji nie jest łatwy.

Pozdrawiam, Driano :)

powinno być lepiej, ale teraz dokucza osamotnienie.