OCALONY BAŁWANEK

Niedaleko miasta na leśnej polanie,
Przechadzając się, Krzyś ujrzał złote sanie.

Zaprzęgnięte przy nich, dwa białe niedźwiedzie,
mróz po uszach szczypie - wiatr zawiewa śniegiem.

Ławy wyściełane skórami z barana,
obok widzi postać... czyżby to bałwanek?

Wieść obiegła wszystkich, w szczególności dzieci,
tym symbolem zimy każdy z nas się cieszy.

Pomyśleli zaraz że to bałwan z bajki,
a on przybył tutaj - spod Tatrzańskiej Białki.

Ubrany w kapelusz ze skóry zwierzaka
oczka jak węgielki, zaś usta z buraka.

Kurtka z guziczkami i ciepłe sapogi,
aby mu nie zmarzły lodowate nogi.

Z szalikiem na szyi, w ręku miotłę trzyma
w takim stroju pewnie - niegroźna mu zima.

Lecz pewnego ranka, widok był fatalny...
a wszystkiemu winny - wiatr tu zwany halnym.

Buchnął falą ciepłą - przez góry Pieniny!
zaraz się roztopi! Nasz atrybut zimy.

Nos z marchewki zgubił oraz dwa guziki
a wiatr wciąż podsyła - ciepły front z Afryki.

Nagle się zbudziły drzemiące niedźwiedzie,
uciec chcą na szczyty - gdzie śnieg leży w żlebie.

Tam wezmą ze sobą - biednego bałwanka,
musi przetrwać lato w górzystych ziemiankach.

Misie zaś szorują złociste zaprzęgi,
by za rok powrócić - gdzie mróz trzyma tęgi.

Zenek 66 Sielski

autor

Zenek 66

Napisany: 2019-02-01 Dodano: 2019-02-01 17:28:27

Ten wiersz przeczytano 3479 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Bajka Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci Okazje Pierwszy Dzień Wiosny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie