Olśnienie

Stoję koło wielkiego betonowego kloca.
Obchodzę go dookoła i zauważam w nim małe, zakratowane okienko.
Za kratami coś lśni.
Otwieram kratkę powoli, tak, aby nikt nie usłyszał.
Delikatnie wsuwam rękę.
Nie mogę wyjąć tego, co jest w środku.
Rozpoznaje natomiast ten przedmiot od razu- to serce.
Zakratowane, zabetonowane, nadal bijące.
Dotykam go opuszkami palców, ale nie mogę wyjąć.
Poddaję się.
Zamykam na powrót otwór.
Gładzę rękoma zimny beton, przykładam doń twarz.
Spoglądam w górę i uświadamiam sobie, że stoję pod wielkim betonowym krzyżem.

autor

łoś(a)

Napisany: 2004-12-01 Dodano: 2004-12-09 20:23:26

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie