Papierki

Człowiek jest istotą omylną
Czasem walczy zawzięcie latami
o trofeum w które święcie wierzy
a trofeum to worek z papierkami

Można usiąść wówczas i płakać
nad tym czasem zmarnowanym co nie wróci
lub ogarnąć się starać powoli
by iść naprzód i mrzonki porzucić

Problem w tym że ludzie tak mają
że gdy mocno myśli się chwycą
to w tym worku z pustymi papierkami
siłą woli nadal skarby widzą

To dlatego by nie przyznać się przed sobą
że latami walczyli o złudzenia
domalują papierkom wyobraźnią
wnętrze które w skarby je zmienia

A papierki są jak były papierkami
o krawędziach czasem ostrych lub zatrutych
a im dłużej ktoś się karmi złudzeniami
tym mu trudniej mrzonki porzucić

Życie zaś nie stoi w miejscu
i przepływa obok falami
wraz ze wszystkim nowym co ma w sobie
ze wszystkimi na skarby szansami

autor

zielonaDana

Napisany: 2019-01-24 Dodano: 2019-01-24 12:15:53

Ten wiersz przeczytano 869 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie