Park

To zespolenie z naturą, jak erotyk! Podoba mi się ta
zawoalowana metafora.
:)

Piękny opis przyrody i tak urokliwego miejsca:)))

Przeczytałam z przyjemnością i spacer po parku mi się
zamarzył...

Ładnie w tym parku :)
wiersz mi się podoba. Mogę go zabrać? :)+

Ach! Są takie parki w Polanicy, Kudowie, Połczynie...
piękny i melancholijny obraz!
Pozdrawiam:)

Magicznie i tajemniczo w tym parku. Ten zaczarowany
klimat bardzo mi się podoba.
Misiaala naprowadziła już na rzeczy, które można
ulepszyć. W przedostatniej strofie czytam:
"Jak woalką panny młodej
tiulem /mgiełka/ park okryła,"
- zamiast /mgiełek/.
Pozdrawiam :)

Piękny opis urokliwego miejsca, ale bardziej pasuje mi
do tego opisu las a nie park.
Park kojarzy mi się z wyodrębnionym miejscem w
zabudowie miejskiej. A tu „żyzne pola”, „zboża łany”,
„rolne uprawy”. I nie bardzo wiem, co za „ona” „Jak
woalką panny młodej
tiulem mgiełek park okryła...”. A może czegoś nie
doczytałam...W „niemożliwe” pojawiła się zbędna
spacja.
Inwersja to środek stylistyczny stosowany w poezji i w
tym przypadku nie razi.

Pozdrawiam niedzielnie:)

piękny wiersz zaplatany w łany łąki park ptaki
optymistyczny:)

myślę, że niepotrzebne są inwersje, choćby w
pierwszym wersie, tak brzmi jednak lepiej - Zanurzony
w zapachy drzew
drugi wers
stoję tuż przy parku skraju, jest niepoprawny
stylistycznie
tańczą z wiatrem zboża łany,//tu łany zboża - inwersja
razi
ostatni wers zgubił rytm
ponadto ładna treść

Świetny rytmiczny wiersz.Można czytać jednym tchem.
Pozdrawiam