W pełni
Pulchne obłoczki w białych sukienkach
zaczęły tańczyć nad horyzontem,
w różowej mgiełce, w rytmie walczyka.
Popatrz na wodę; za chwilę słońce
zniknie, lecz przedtem rozepnie tęczę
miedzy kroplami jeziornej wody.
Patrz, mknie ku kei samotny żagiel,
a naszym cieniom urosły nogi
i moja ręka już twojej szuka,
by chłód wieczorny na dwoje dzielić.
Niebo szarzeje. Dzisiaj jest pełnia.
Nie palmy ognia. Wystarczy księżyc.
Krystyna Bandera
Wiartel 13-15.06.2014
autor
Zora2
Dodano: 2014-06-15 07:24:34
Ten wiersz przeczytano 2457 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
Niezły. Rytmika zachowana ( dziesięć zgłosek w każdej
strofce), kolorystyka też jest, żagle są...Nie trzeba
wyjeżdżać aż na Mazury...
Miłego dnia
Jurek
Aż się uśmiechnęłam w pociagu:-) . Bardzo miły i
sympatyczny wuersz:-) . Miłego dnia
Piękne obrazy i romantyczny nastrój:-)Pozdrawiam
pięknie,wzruszyłam się
pozdrawiam:))
Niebo pełne uroków czy za dnia czy o zmroku
Piękny, pozdrawiam
Piękny, pozdrawiam