Piękno polskiej ziemi
Czy znasz li zakątek na pięknej tej
ziemi,
Co drzewa w deszcz płaczą listkami
mokrymi?
A róże na stelażach rozkładają kwiaty,
W przestrzeń wysyłają wonne aromaty.
Tulipany, krokusy i piękne żonkile,
Spędzone na rabatach umilają chwile.
Nie rzadko zobaczysz na polach zająca,
Który to, skokami z trawy rosę strąca.
Pod lasem jest grobla, co łączy dwa
stawy,
To na niej najczęściej słychać rechot
żaby.
Gdy wejdziesz do lasu, to w jego drzew
cieniu,
Możesz się zanurzyć w najskrytszym
marzeniu.
W lesie możesz zbierać grzyby i jagody,
One kryją w sobie eliksir urody.
Gdy ujrzysz wieczorem złoty zachód
słońca,
Obraz ten zapadnie w pamięci do końca..
Nigdzie nie zobaczysz widoku takiego,
Gdzie żuraw przy studni czeka
spragnionego.
Złożę tu w tej ziemi swoje stare kości,
By wyznać w ten sposób ogrom mej
miłości.
Komentarze (19)
Wzruszający wiersz ale dlaczego tak się śpieszysz ze
składaniem kości?
Pięknie napisane, dobrze się czyta. Brawo!+!!!
piękny obrazowy wiersz ..... pozdrawiam
Z przyjemnością przeczytałem twój wiersz, który sławi
polską ziemię, brawo.