po-życie

"nawet jeśli pociechy udziela niebo to pomocy oczekuje się od ludzi"

gdy przyjdzie w pustkę rzucać grochem
a durny czas jak niebo pęknie
nie smuć się miła ani trochę
warto mi było z tobą pięknieć

a kiedy przyjdzie czas zabijać
miłość co była tą jedyną
jednostronnego wezmę kija
by po bezdrożach ludzi mijać

gdy przyjdzie deptać to co święte
ciebie pod żebrem siódmym schowam
no i za siódmym też zakrętem
odnajdę prywatnego boga

a kiedy przyjdzie mi zapomnieć
listami w piecu ogrzać pokój
ten dziwny wiersz zostanie po mnie
i łzy w przepięknie suchym oku

autor

z nick-ąd

Napisany: 2014-04-20 Dodano: 2014-04-20 08:25:01

Ten wiersz przeczytano 787 razy

Oddanych głosów: 21

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie