pociecha

kłócą się myśli między sobą
każda z nich ciągnie w swoją stronę
skrzypi podłoga drepcą buty
chowa się dzień za nieboskłonem

latarnia blask do izby rzuca
zginął to nie jej przecież sprawa
zajrzała tylko do mieszkania
z cieniem starego się zabawia

łazi tak za nim więc po ścianie
wpatruje się w rytm jego kroków
słucha rozmowy z Panem Bogiem
tych umów co poprzysiąc gotów

godzina duchów już za nimi
szczęk bramy mąci ciszę nocy
stary się cieszy wrócił przecież
to nic że chwiejnym krokiem kroczy

autor

Okoń

Napisany: 2006-08-29 Dodano: 2016-11-09 21:32:25

Ten wiersz przeczytano 1093 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie