Podroz

Ja nie chce pozostac na zycia nizinach
pragne wspinac sie w gore chce szczyty zdobywac
choc bezpieczniej w domu i strawa gotowa
ja wyruszam w droge los mnie chyba wzywa.

W plecak moj spakuje wiare i nadzieje
i milosc Twoja w nim sie takze zmiesci
i mnostwo wspomnien z kazdej z Toba chwili
i chleb na droge i ksiazke i swierszcze.

A gdy sil zabraknie zawolam do gory
w nadziei ze wiara ja w morze przeniesie
krzykiem przerazona spojrze w dol w doline
i widze jak glos moj gore w morze niesie.

I wezme do reki kromke mego chleba
posile sie nieco i ksiazke poczytam
i swierszcze uwolnie ich glosna muzyka
odbije sie echem w Twym domu zawita.

I lzami slonymi zmyje smutek z oczu
a sol sie przemieni w slodycz Twych czulosci
z oblokiem na niebie poplyne wysoko
choc bilet powrotny juz trzymam w mej garsci.

I zejde w doline i w gorskim potoku
splukam wszelkie troski zyciem sie zachlysne
i w wodzie tak chlodnej jak czasem me serce
zanurze me cialo niech na wietrze wyschnie.

Wedrowke zakoncze i z lekkim bagazem
powroce do Ciebie do domku w dolinie
z sercem juz tak wolnym z modlitwa na ustach
bo z Toba tylko z Toba me zycie juz plynie.

autor

winter

Napisany: 2009-11-20 Dodano: 2009-11-20 20:23:12

Ten wiersz przeczytano 1121 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie