Poezja smutku

Wolność " Bo wolność człowieka jest w takim zakresie: aby między, dobrem a złem, wybierać, i za tym co one niesie. I żadna inna, mądrość jego, nie wpłynie, na losy świata tego."

W Boską formę wiersza
odziane
demona podszepty.
A spryt ich,
niedościgniony.

Rwą duszę strofy,
jak konie
zamierzchłych królów ciała,
by krew się nie wylała.

Mądrość ich,
jak całych ludów spuścizna.
Z ich mądrością nikczemną
poecie nie pierwszyzna.

Lecz wyrwać się z ich
stalowych kleszczy,
jedynie miłością wieszczby.

Serca utulon uczuciem
skończyć zepsucie.

Miłość, miłość rodzi.
Smutek cierpienie.
Radość duszy brzmienie
i zadowolenie.

Bez morałów
prawda jedyna
ją demon przeklina.

Miłość niszczy? zabija?...
lecz takiego jak żmija !

Przyjaciołom i nie tylko.

autor

Mirosław Broda

Napisany: 2005-10-24 Dodano: 2005-11-11 15:08:02

Ten wiersz przeczytano 756 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie