Poranna burza.

Słońce wypływało na zaróżowione od wschodu niebo, a promienie jego oświetlały rosą drzewa owocowe i cieniste ścieżki pod nimi. Zapowiadał się piękny wiosenno letni dzień. Nie trwało to jednak długo. Nagle zerwał się gwałtowny wiatr. Przygnał stalowoszare chmury wyglądające jak żywe, kuliste istoty czołgające się w górze, mogące w każdej chwili znaleźć się na ziemi. Był dopiero poranek, a można by pomyśleć, że to zmierzch. W oddali, rozległ się groźny pomruk grzmotu. Osy zabrzęczały jękliwie, a wiatr zaszeleścił liśćmi. Po chwili, ciemniejące niebo rozświetlił biały zygzak błyskawicy. Przecisnął się przez szczeliny w zasłoniętych oknach przeszywając pokój, i unosząc się ku górze przemknął po klawiaturze pianina rozciągając ją w niemożliwie szerokim uśmiechu. Burza, która jeszcze niedawno wydawała się odległa, nadchodziła bardzo szybko. Rozpętała się na dobre, błyskawice rozświetlały niebo niemal bez przerwy, a wiatr miotał deszczem o ściany. Ulewa waliła w szyby. Okna wychodzące na ogród, przypominały ramy obrazów wypełnione pajęczynami błyskawic i kołyszących się gałęzi. Kiedy kolejny raz uderzył piorun, pokój spowiła cisza i ciemność. Siedziała nieruchomo, siłą woli próbując się uspokoić i oddychać. Z chmur ciągle spływały potoki wody, i na przemian była noc, to zaś jasność, to cicho, to głośno. Chwilę później, raptownie strugi deszczu się przerzedziły, spadały już tylko oddzielne krople. Zaświeciło słońce, a na liściach i trawach zabłyszczały, jak perły, krople wody. Cała natura zakipiała młodością i świeżością. Dookoła kwiatów pojawiły się pszczoły, bzykając odprawiały taniec radości.
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2013-05-20 Dodano: 2013-05-22 14:11:28

Ten wiersz przeczytano 1759 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie