Posmak wiosny
Efekt nie był zamierzony,
lecz przyczyna z nową datą,
czemu odżył w nich romantyzm,
po tak wielu postnych latach?
Nagle wszystko się zjawiło,
w barwny wieniec uplecione,
niebanalne ich spotkanie,
ludzki cud to, w sercu dzwony.
Mieli przecież własne życie,
i nie wierzą pustym słowom,
odnaleźli tu na ziemi
ścieżkę szczęścia, idą z sobą.
Chociaż droga ta prowadzi
skrzyżowaniem nieba z piekłem,
oni nawet nad przepaścią
bardzo tęsknią, za swym ciepłem.
Zachwyceni nadal życiem,
choć zegary bezlitosne,
dziś świętują późną miłość,
czując w żyłach nową wiosnę.
4 stycznia 2011r.
autor
Biala dama
Dodano: 2011-01-05 10:53:30
Ten wiersz przeczytano 908 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Bardzo ciepła i optymistyczna opowieść... przyjemnie
się czyta:-)
Zaborcza mlodość uważa, że tylko jej miłość się
należy, a tu proszę, starsi dają powód do zazdrości
dla mlodzieży. Cieplutki wiersz, bardzo rytmiczny
ośmiozgloskowiec . Szkoda, że nie każdy ma takie
szczęście.
Wiosenny wiersz, wiosenny czas, wiosenne tchnienie
uczuć ... :)
3 zwrotka - dwóm...
Z tą miłością trudna sprawa, nikt z nas nie wie kiedy
będzie, ta prawdziwa i słoneczna... :)
"Każdemu wolno kochać , to miłości słodkie prawo" .Los
bawi sie nami, fajnie jak na naszą korzyść i bez
względu na wiek pozwoli doznać wiosny. :)
Cudowna wiosna w Twoim wierszu... "czas się nie
liczy... liczy się życie"... Pozdrawiam:)
ładny wiersz...osobiście mam przypadek w rodzinie
nawet napisałam wiersz ''miłość po połówce"i mam do
niego zakończenie...pozdrawiam
Ładnie napisane słowa wiersza..............+!...
każdy ma prawo do swojej wiosny... nawet na jesieni
;-)