Pozostał w sercu ślad

wiesz Romeczko choć wiatr osuszy łzy
lecz mamy nie wróci
pozdrawiam:)

wzruszający ....
pozdrawiam:-)

wiersz z dużą dawką emocji, z elementami wspomnień,
przejrzysty i czysty - ujmująca puenta "łzy suszy
wiatr" czyni ten zapis autentycznym w przeżywaniu z
którym czytelnik w zależności od rodzaju wrażliwości
może się utożsamić i współodczuwać - a przecież tego
właśnie poszukuje się w wierszach... serdecznie
pozdrawiam.

Zielony w zieleni, właśnie o tę nieoczywistość tu
chodzi.
Nasza tęsknota nigdy nie jest oczywista, to
konglomerat emocji.

A tak w ogóle to się nie sprzeczam, tylko że poezja
jest bardziej wielowymiarowa.
A interpretacja nie musi być oczywista, powinna
pozostawiać niedosyt i dawać możliwość szerszego
spojrzenia.
Ostatni wers akurat może być skrócony o sylabę. daje
to pewnego rodzaju zastopowanie rytmu.

Pięknie.

dam Ci komentarz jaki dałem dziś Basi Szuraj, bo za
gardło mnie coś ściska...
yamCito
2015-05-23

i tak masz szczęście że pamiętasz swoją MAMĘ....bo ja
tylko jak przez mgłę mam jeden obraz, gdy po wyjściu
ze szpitala trzymała mnie, dziecko małe chwilę na
kolanach i zaraz jej się niedobrze zrobiło i znowu ją
zabrali....na zawsze

i to samo ostatni wers
"gdy stoję przy grobie - łzy suszy mi wiatr"

gdzie cały wiersz zapisany jest jako 12 sto sylab.
sory z góry, nie czepiam się:) pozdrawiam

piękny osobisty wiersz dla NIEJ

tylko zerknij tutaj:
"w niej wciąż przechowuję twój na ziemi ślad"
uciekł rytm -11 sylab

wzruszający, pozdrawiam Romuś

Piękny,wzruszający osobisty wiersz.
Pozdrawiam Cię serdecznie Romuś:)

beom muszę się nie zgodzić ...
np.
Wejrzę ( kojarzy mi się z twarzą - mimika )
Spojrzenie ( ze zmysłem )
Klątwy ?? ( złość ? )
Wszystko inaczej ( odbieram za tęsknotę )
W pustce wisi echo ( żal )
nie usłyszę więcej ( tęsknota )

Teraz twoje miejsce ( jest ? będzie ? złożenie ?)
między aniołami.( między? jako kto ? )
Teraz mieszkasz w niebie zostałaś aniołem
( miłość - dobra Osoba - jest aniołem )
i tak można dalej , lecz kiedy słowa są z emocji z
wewnątrz trzeba poszukać w nich obrazu życia ,a nie
np. czemu trawa była niebieska ? przecież jest
zielona.
pozdrawiam

Romeczko smutny i pełen tęsknoty jest twój wiersz.
Tak zawsze jest gdy sie traci kogoś z rodziców. Wersja
beorna też jest fajna.:)

Zawsze w sercu pozostanie ślad po tej naszej jedynej,
Ukochanej Matusi! piękny wiersz Romeczko!
Wart przeczytania:)

Pamięć o mamie zawsze będzie w Tobie :)

To bardzo emocjonalny wiersz.
Osobisty.
Ale, Romuś, poezja to nie jest.
Z różnych względów.

Widzisz, to taki zapis wspominkowo-pamiętnikowy.
Nie ocbieram mu prawdziwych emocji.
Pozwoliłem sobie jednak, nie odbierając mu znaczeń
wprowadzić inny zapis. Może nie taki oczywisty.
Wyrownałem troche rytm i usunąłem część rymów
gramatycznych.
Mam nadzieję, że ci się spodoba.



Nigdy już nie wejrzę w twoje mądre oczy.
Nie pogładzisz czoła spracowaną ręką.
Od kiedy odeszłaś, weszły klątwy znaczeń.
W pustce wisi echo – kocham cię córeńko.

Teraz twoje miejsce między aniołami.
Nie osierociłaś. W dorosłej sukience
tulę fotografie, z pamięcią przestaję.
Czuję twój puls dłonią. Serce i coś więcej.

Przeszłość skadrowana w mojej księdze wspomnień.
Ślady odciśnięte, a w tobie cisza gra.
Jednak uśmiechnięta, choć czas ran nie goi.
Gdy stoję przy grobie, łzy mi suszy wiatr.

Pozdrawiam.