Pozwól... II
Beacie.
Pozwól rozebrać cię moim oczom,
z delikatnością płatków róży.
Niech nasze usta się zjednoczą,
a w żyłach krew się burzy.
Pozwól odkrywać cię moim dłoniom,
muśnięciem czułym wiatru na liściach.
Niech szepty nasze po niebie się gonią,
bądź mi dziś niby gwiazda promienista.
Pozwól mym zmysłom poić się tobą,
niczym nektarem antycznych bogów.
Stań mi się głębią atramentową,
bo nie wiem kiedy ujrzę cię znowu...
Andrzej Tomasz Maria Modrzyński
25.08.2013r.
Komentarze (28)
Pozazdrościć Beacie.Pozdrawiam.
Ładnie, ale jest za propozycją Nuevy.Pozdrawiam.
Rzeczywiście,rytm czasami przechodzi w arytmię,ale to
z pewnością wina tej(pięknej?) Beaty. Tak czy
tak,romantyczny,ładny wiersz.
Bardzo romantycznie, ale nad rytmem faktycznie warto
popracować. Pozdrawiam :)
Osobisty, romantyczny, ciekawy przekaz.
jest dużo romantycznych wierszy,
ale Twoje są głęboko w czołówce
Pozdrawiam serdecznie
Witaj! Jak sugeruje Nuevy czytam Twój romantyczny
przekaz!
Serdeczności:)
Jak zwykle u ciebie romantycznie i z czułością.Lubię
twoją poezję,bo jest podobna do mojej.Pozdrawiam.
Romantyczny wiersz.Resztę inni podpowiedzieli.
Pozdrawiam
Pięknie napisane, tylko rytm szwankuje :)
Jeśli można podpowiedzieć, to tak bym zmieniła dwie
pierwsze strofy:
Pozwól rozebrać cię moim oczom,
drżąc delikatnie jak płatek róży.
Niech nasze usta wnet się zjednoczą,
a w żyłach krew się pieni i burzy.
Pozwól odkrywać cię moim dłoniom,
muśnięciem czułym wiatru na liściach.
Niech szepty nasze po niebie gonią,
bądź mi dziś niby gwiazda świetlista.
Pozdrawiam :)
Pieknie, romantycznie...no a nad rytmem moze popracuj
jeszcze:)
Pozdrawiam.
Pięknie Gladiusie,ładne rymy, tylko rytm łamie się:))
Przypomniały mi się słowa piosenki:Beato, Beato,
Beato, jak kocham ciebie i co tyna to?
Takiej pięknej prośbie chyba trudno odmówić:)
Pozdrawiam