Prawie akroteleuton*

z dedykacją Wujkowi Józkowi za inspirację oraz wszystkim miłośnikom akrostychu

Piszę codziennie i słów wielki potop
Obmywa grzeszną duszę i całe ciało
Euterpe mi bez ustanku rymy szepcze

Złapane na papierze tworzą nowy obraz
Jako piórem namalowany chwilo trwaj
A będę zawsze Weno tobie wdzięczny za
Trud ten wspaniały i wyjątkowy słodki pot

Oczy zmęczone na koniec ale patrzące wysoko
Matula tam teraz mieszka a czy ja zamieszkam
Okaże się kiedyś wtedy przebrany na biało
Jednakowy podziwiać będę krajobraz jako raj

A póki trwa mój czas ziemię jeszcze podepczę a
Marzenia zapiszę całą listę już od dawna mam
I wiem że nie zawsze się spełnią może ze snami
Łatwiej nadejdą i zetrę ze starych butów pył

Opiszę i wszystko co po nocach mi się zmyślało
Święte słowa w snach też usłyszę może a dziś
Ćwiczę za dnia pióro by z nadzieją położyć się spać

akroteleuton * akrostych podwójny

autor

Maciek.J

Napisany: 2021-03-31 Dodano: 2021-03-31 11:36:14

Ten wiersz przeczytano 982 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie