PROŚBA
Dałeś mi skarby całego świata,
wodę powietrze i słońce,
błękitne stawy w tatarak wtulone,
łąki sitowiem pachnące.
Dałeś mi życie i dałeś duszę,
która rozdarta na dwoje,
błądzi po mrokach,
szuka spokoju,
rozrzuca myśli roje.
I dręczy serce za cuda świata,
wyrazić piękna nie może.
Dałeś mi duszę taką szaloną,
daj spokój mej duszy Boże.
Komentarze (17)
Podoba mi się
Ładny
Pozdrawiam:-)
piekny wiersz, miotana dusza pragnie spokoju by moc
cieszyc sie pieknem otaczajacego swiata.
pozdrawiam:)