Prośba o kobietę

KOBIETA – istota wietrzna,
pełna uroku, lekkości
jej ruchy – melodia wdzięku,
a serce pełne czułości

to ona potrafi kochać,
potrafi zdradzać, przebaczać
w złych chwilach swego życia,
w ciepło jej ramion chcesz wracać

nie skąpi dla ciebie serca,
gamę czułości ci daje
gdy pragniesz – ona zawsze
u twego boku zostaje

niesie ci pomoc i troskę,
i dobre słowo kojące
potrafi sycić rozkoszą
twe biedne serce cierpiące

jest córką, żoną i matką,
ozdobą szarego życia
nęci jej postać sekretna,
subtelnie tajemnicza

taką istotę kobiecą
kochali nasi przodkowie
kobiety w dzisiejszych czasach
bez mała chodzą na głowie

KOBIETO! PUCHU MARNY!
gdzie twoja słabość i wietrzność
czy twe dzisiejsze oblicze
to rzeczywiście konieczność

odszukaj swoją kobiecość
przywróć czar ciała powabu
bądź znów kobieco wstydliwą
mów, że seks dla cię jest tabu

ust karmin ukaż spod szminki
zrzuć z twarzy maskę fluidu
niech płonie podniecająco
dziewczęcy rumieniec wstydu

Swe ciało ukryj pod bluzką
stwórz z niego tajemnic księgę
by zbudzić męską ciekawość
i wyobraźni potęgę

usuń wszystko co sztuczne
zawierz mądrości natury
skoncentruj raczej uwagę
na zagadnieniach kultury

nie goń jak oszalała
za każdą męską osobą
a godność, duma, niewinność,
niech będzie znów twą ozdobą

odszukaj siebie kobieto
tą, którą kiedyś byłaś
nie znałaś co to papieros
i alkoholu nie piłaś

dowiedź, że chcesz być inną
zrzuć grzechu pokrowiec czarny
by znów mężczyzna powiedział :
KOBIETO ! PUCHU MARNY !

autor

jasmin57

Napisany: 1972-01-12 Dodano: 2018-02-12 01:41:18

Ten wiersz przeczytano 761 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie