Przedarty śmiech

Kim się staliśmy?
Rzucani wewnętrznymi potrzebami
przemieszczamy się
w miejsca poza sobą.
Bez siebie nawzajem
mniej czy więcej
bilans
przedarty śmiech
dotyka rozpaczy
pamięta nas…

Rozglądam się – to już było.
Przez ciebie uciekałam stąd,
dokąd doszłam sama.
Zostawałeś sam,
ze wszystkim co miałam,
tak chciałam byś tego użył i zrozumiał,
daremnie.
Jakie masz swoje miejsce?
Nigdy nie potrafiłeś określić,
za to wygodnie ci było w moim.
Wierzyłam, że z czasem stworzysz swoje.
Symulowałeś działania, gdy gubiłeś klucz do mnie.

Teraz odejdź,
szybciej.

Po drodze rozejrzyj się,
jest chociaż jedna ściana na całym świecie
zbudowana ze słów?

Magdalena Gospodarek

autor

espressivo

Napisany: 2016-08-26 Dodano: 2017-03-28 00:43:00

Ten wiersz przeczytano 272 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie