Przekaz poety

Tworzy ten,
co w umyśle nasrane ma równo.
Jego sen
rzeczywistość zamienia na gówno.
Pisze treść,
którą on tylko rozumie.
Każdą wieść
poprzekręca, jak tylko sam umie.
Temat zna,
gdy sam jego dla siebie ułoży.
Dobrze gra
nowe role dla kpiny wciąż tworzy.
Pisze wciąż
by pokazać, że ma nowe tematy.
Dobry mąż
na imprezy zakłada krawaty.
Patrzy w głąb,
bo daleko to ludzie nie widzą.
Wyrwie ząb,
choć szczerbaty, to z niego nie szydzą.
Bije w dzwon,
który nie ma ni serca , ni duszy.
Jego ton
często ludzkie sumienie poruszy.
Głaska włos
zwykle zgrzebła do tego używa.
Pali stos,
który parzy jak zwiędła pokrzywa.
Burzy sen,
bo zostawia w umyśle nam dziury.
Budzi dzień,
przemieniając oblicze natury.
Kim on jest,
że obraża on Boga i ludzi.
Jego gest
czasem naród do życia obudzi.
To poeta,
co stawia słowami symbole.
To zaleta,
kiedy wierszy uczymy się w szkole.

autor

globus

Dodano: 2012-06-03 00:10:25

Ten wiersz przeczytano 979 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie