Pusta skrzynka
Tęsknota z wiatrem lekko faluje,
skrywa westchnienia w oparach dnia.
Czesze uczucia grzebieniem wiary,
a miłość cicho w kąciku łka.
Tęsknota chwyta miłość za rękę,
ciągnie radośnie, przy niej chce być.
Kupuje kwiaty, bukiety wręcza.
O, jak przyjemnie – aż chce się
żyć!
Tęsknota figle ma tylko w głowie,
maluje obraz tysięczny raz.
W ramki oprawia miłość, marzenia,
słysząc jej szelest, przy Tobie trwam.
Tęsknota listy pisze bez przerwy,
już na rabatach brakuje róż.
Poczta strajkuje na złość uczuciom,
jednak uparcie czekam na cud.
Tęsknota z wiatrem fruwa nadęta,
straszy niepewność zacierem kar.
Do tańca prosi, miłość przytula,
lecz na parkiecie wciąż mało par.
Komentarze (19)
W tej tesknocie jest tak duzo milosci
i nadziei, ze jej smutek nie tak silny jest,,,
refleksyjny dobry wiersz.
Tak ładnie o tej tęsknocie,że nie czuje się takiego
smutku i chociaż mało par na parkiecie...to jakoś
nadzieją mi tu pachnie;)
Przepiękny wiersz, ale ucieszył mnie optymizm w Twoich
słowach.
Bardzo ładny wiersz i mam nadzieję że tęsknota
wreszcie popuści cugle i pójdzie na Twoje życzenie tak
aby i pocztowcy mogli pracować normalnie,a czasami
kolejarze nie zastrajkowali,aby Twoja tęsknota
dojechała i mogła Cię porwać w tany..muzyka czeka i
miejsce na parkiecie też..przyjemności..