* Puszystość bieli *

nadziwić się nie mogę
tej boskiej bieli śnieżnej
zasypało las drogę
dachy domów gałęzie

lekkim puszkiem odziany
park dostojnie pozuje
kradnę piękne te chwile
nie wyrażę co czuję

lodem ścięte jezioro
pęka z hukiem lód srogi
z brzegu ptactwa jest sporo
przymarzają im nogi

chociaż w ciągłym są ruchu
poruszają skrzydłami
pewnie marzą też w duchu
za ciepłymi nocami

a na rzece kry płyną
spieszą się bo już luty
przęsła mostu ominą
cały lodem jest skuty

hen pod lasem sarenki
biegną łąką ukośnie
jak zalotne panienki
skaczą w zaspach radośnie

i ta cisza co bielą
nerwy koi kołysze
jak pod białą pościelą
swoje myśli dziś słyszę




Diana WM /22.02.09/

,,Zanurz myśli swoje w śniegu nie odczujesz życia biegu…”

autor

Wanda Molik

Dodano: 2009-02-23 11:27:12

Ten wiersz przeczytano 1180 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie