W ramionach

czas płynie niezmiennie w takt zimnym strumieniem
obija tęsknotę o ostre kamienie
a w naszym ogrodzie w zieleni świergocą
marzenia o tobie (wiem i nie wiem po co)

jak nici się snują, po sieciach wieszają
(już dawno czas zaplótł w pamięci jak pająk)
lub iskrzą się w słońcu w porannych diamentach
bo kiedy w nie patrzę, to nadal pamiętam

pozbieram te skarby, w szkatule je schowam
by w myślach płomienny twój obraz przywołać
i objąć cię czule, milczeniem powiedzieć
jak tęsknię za tobą szukając po niebie

a potem posłucham wieczornej symfonii
i dotknę twych linii rozpiętej na dłoni
i znajdę w krainie, gdzie jeszcze nie byłam
bo kiedyś mówiłeś, nadejdzie ta chwila

a księżyc srebrzyste jabłonie rozproszy
by nasze marzenie nie zmarzło tej nocy
uprzędzie z zapachów wiosenne nakrycie
i rankiem poznamy, że to nasze szczęście
...
1 marca 2007 , godz.22,35

autor

Bliźniak

Dodano: 2007-03-02 00:05:08

Ten wiersz przeczytano 1270 razy

Oddanych głosów: 71

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie