Rozgoryczenie Sonet

Próbowałem sonetów o kwiatkach,ptaszkach,o miłości i innych duperelach. A ten mi wyszedł zgorzkniały jakiś taki...

Rzuciłaś mną jak szmatą, w kąt na pastwę losu
a serce zakluczyłaś, klucz ciskając w krzaki.
Świat kręci się kulawy, pusty, byle jaki,
bo rdza mi gardło zżera - pozbawiając głosu

Nie mogę nucić pieśni, modlić się nie umiem,
gdy wredna rzeczywistość tęsknotą mnie ściska.
Czemu więc drogę życia, przeklętą i śliską,
nie potrafię pokonać a nawet zrozumieć?

A gdyby tak zawrócić, dać szansę miłości,
i zrobić w swoich myślach rachunek sumienia.
Zatoczyć znowu koło, zapomnieć o złości,

gdyż reszta jest wołaniem czasu bez znaczenia.
Zapomnij więc o grzechu, wygaś żar zazdrości,
wszak tyle nam zostało szczęścia w swych wspomnieniach...

autor

Socha

Napisany: 2017-06-01 Dodano: 2017-06-01 09:26:16

Ten wiersz przeczytano 1155 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Sonet Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie