rozkołysani...

Sroki na dębie się kołyszą,
w różobłękitach skrzą obłoki,
ciężar ich spływa kaskadami,
słychać jaskrawe świtu kroki.

Poranny chłód zatapia usta,
na karku bez osłony szala.
Promień słoneczny mgła otula,
pocałunkami z nim się scala.

W jedność tak ścisłą w swojej mocy;
w ciszy miłości ledwo dyszą.
Powracam wzrokiem na dąb stary,
gdzie sroki wdzięcznie się kołyszą.

I obserwując płynność ruchów,
w taktach tych sama się kołyszę,
by stan ten wsunąć między wiersze,
jak żywy kadr w filmową kliszę.


erotyka nocy...

...nocy w głębi swej głucha jednak błogosłodka
przepasana upojnie poświatą z blaskluny
któż cię we snach zmysłami sennymi napotka
dotyka miłowania niby pędem kuny

uciekającej w ciemność na dźwięk skrzydeł sowich
wtłacza w miłośny kares bezgrzeszną pieszczotę
i wkrada się powolnie by ofiarę złowić
w niby sieci rybaka dary łuskozłote

zatracona do granic w rozkoszach pławiona
spływasz szeptną modlitwą na nagie ramiona
objęciem erotyki przytulasz nagości

aby o świcie mgławym oddechem zagościć
na bieli prześcieradeł wiatrem rozszarpanych
jako sukmany przezeń na polach rozwianych...

autor

niezgodna

Napisany: 2021-04-10 Dodano: 2021-04-10 09:37:17

Ten wiersz przeczytano 1200 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie