Rozpaczliwa pustka

Przyszłość jawiła się jej niczym ciąg ponurych pustych pokoi. Nie była w stanie ,ani myśleć, ani działać. Poruszała się jak robot i patrzyła przed siebie niewidzącym wzrokiem. Przestała pływać , śmiać się i gonić z wiatrem wplecionym we włosy. Nic już jej nie pozostało oprócz jałowych letnich dni, które spędzała w ogrodzie wpatrzona w białe kłębiaste chmury przepływające nad głową. Nawet arystokratyczny kot z rodowodem o zielonkawo księżycowych oczach
i ciemnogranatowymi łapami skrzyżowanymi pod piersią nie mógł wypełnić pustki po jego odejściu. Zatopiła w tęczowe lustro jeziora: złoto i szkarłat, przedziwnej zieleni przypominającej niedojrzałe jabłko - nawet poczuła ten aromat, a kiedy się przebudziła z tego zamyślenia, wiedziała, że nie może bez niego już wytrzymać ani chwili dłużej. Po prostu nie może bez niego żyć. Kiedy wykręcała jego numer drżącą ręką, coś jejpodpowiadało "przegrałaś ". Wszystkie przyrzeczenia i postanowienia poszły na marne. Serce waliło jej jak młotem i miała wrażenie, że upłynęła cała wieczność, zanim usłyszała jego głos. Przymknęła oczy i wtedy fala niosąca ogromną ulgę ogarnęła duszę. Jednocześnie jakiś dziwny ból i podniecenie dały o sobie znać. Czekając na niego uśmiechała się niewesoło jakby rozpaczliwie szukała mostu nad dzielącą ich otchłanią. Ruszył w jej kierunku, ostrożnie, jakby przeprawiał się przez dzielącą ich rzekę. Wykonał ostatni krok i porwał ją w ramiona. Ich usta spotkały się. Zawarła w tym pocałunku miłość i smutek, i samotność, która nie pozwalała jej normalnie żyć.

Tessa50

Kochani wierni moi czytelnicy, z serca szczerego dziękuję, to wiele dla mnie znaczy. Piszę co dyktują mi moje uczucia i robię to z przyjemnością. Serdecznie pozdrawiam :)

autor

Tessa50

Napisany: 2011-08-19 Dodano: 2011-08-20 12:27:21

Ten wiersz przeczytano 821 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie