RZEKA NASNIEMA

Jim Morrison Nie śmierć rozdziela ludzi, lecz brak miłości

echo ruszyło wstecz
upływ
zaczekaj!
znam zatokę dla gwiazd
biegnie
przelewa się życie
a kropla drąży rozkłada
cena banalna zachęca
płynie gorycz w nieutulenie
bez dna

ecco homo ale nie on
nie ma rozparte
zimno
słania się na wargach
most
znieruchomiał
przerwane sny
złapane powietrze
i odliczanie raz dwa trzy
i krwawi śnieg strzępiony
sfruwają rozmowy
w uszach szum
nie chcą wiedzieć

przechodzień zatrzymał
karetkę na pasach
rozpacz biała jak dym
tylko trzask
serce rozpycha się
zakłada skrzydła
tlen trzepocze
dysonans i przerwa i pisk
na łączach reset
ekran migoce

światło
i cicho

płynie rzeka nasniema
biel i czerń
/UŁ/

I gęstniał mrok, ale światło wciąż żyło i wysyłało impulsy, a trud wpadał coraz częściej w ślepy korytarz.
Gwiazdy mrugały z niepokojem, czy na planecie ukochanej przez Mądrość, rzeka nasniema nie zamieni się w rzekę zapomnienia.
Dziękuję za czytanie i piękne komentarze.Pozdrawiam ciepło Wszystkich:):)

napisany Łódź,01.11.2009 ula2ula

autor

ula2ula

Dodano: 2009-11-01 08:59:02

Ten wiersz przeczytano 1033 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Toniczny Klimat Obojętny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie