Samotność
Budzę się rano
Ona już mnie wita
Towarzyszyć mi będzie przez cały dzień
Mówię dzień dobry do szarych ścian
I idę coś zjeść
A ona jak wierny cień
Zawsze obok mnie jest
Codzienne sprawy i obowiązki
Wykonuję tak jak zawsze
W myślach swoich się zatapiam
A ona mnie nie opuszcza
Nawet w mej głowie siedzi
Czuję, że jest silniejsza ode mnie
Bierze nade mną kontrolę
Muszę zaakceptować swoją dolę
Zapada zmrok przychodzi noc
Do łóżka razem ze mną kładzie się
Nuci mi kołysankę do snu
Jutro spotkamy się znów
autor
Izabela M
Dodano: 2010-07-05 20:11:15
Ten wiersz przeczytano 578 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Wiele jest rodzajów samotności: samotność z powodu
rozstania z ukochaną osobą, samotność w tłumie,
samotność z braku jakichkolwiek przyjaciół wiem, że
nikt sam sobie nie wybiera samotności... Samotność
jest przyjemnością dla tych, którzy jej pragną i męką
dla tych, co są do niej zmuszeni.
~ Władysław Tatarkiewicz
walczyć z nią....wygonić...to jedyna rada...albo żyć w
zgodzie...pozdrawiam
nie możesz jej powiedzieć porządnie....do słuchu ???
poznałem to uczucie szczególnie w bieli... nauczyłem
sie z nią rozmawiać tak jak z cisza.....dzis chodzimy
na długie spacery...pozdrawiam....
Siebie odnajduję w tym wierszu do momentu, w którym
piszesz, że ,,musisz zaakceptować swoja dolę". Ja
umiem z nią żyć ale staram sie o więcej. :)
Samotność - wierna aż do bólu