Spragnieni miłości

Już było jak w raju i chciałeś wciąż więcej,
wszystkiego za mało, bo wiatru nie czułeś.
Słońce Cię prażyło, a chciałeś goręcej,
ciągle rozmyślałeś, a poranki długie.

Oddałam Ci serce, a potem i ciało,
nigdy nie odeszłam, gdy byłeś w potrzebie.
Ja nie mam nic nadto, wszystkiego za mało?
Zaczynam się dusić - ty chcesz coraz więcej.

Wciąż prosisz o duszę, lecz pragnę żyć nadal,
bez niej nie potrafię i zaraz umieram.
Daj mi siebie w zamian, choć rąbek nadziei,
niech wiem o czym marzysz i co Ci doskwiera.

Bądź gwiazdką miłości, bo serce wciąż czeka,
otwórz swoją duszę i podaj na dłoni.
Bądź zawsze tuż obok, gdy wołam z daleka
chcę słońce zobaczyć, przytulić do skroni.

Oddaj dzisiaj siebie, a oddam co chciałeś
wiem, że to jest trudne, lecz możesz dać więcej.
Niech słońce nam świeci przez lata następne,
za Tobą w płomienie szybciutko pobiegnę.
23.01.2010

Dziękuję...poprawiłam

autor

Maria Sikorska

Napisany: 2010-01-24 Dodano: 2010-01-26 09:17:11

Ten wiersz przeczytano 1128 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie