Stań w innym miejscu.

Przychodzą i odchodzą, zostawiając po sobie pustkę. Mój przyjacielu, oswój się z nią... Bo przecież kiedyś, obdarujesz tym samym i Mnie.

Dlaczego stoisz w deszczu łzach?
Kiedy on nie nad tobą płacze.
Dlaczego w dłoniach chowasz twarz,
nie grymas, lecz gest wiele znaczy...
Nie pytaj Jej - Dlaczego Tak?
... Na pustkę, rozpaczy wrzaskiem wołasz
i poco?
- Nikt nie usłyszy Cię w niej.
... Ona odeszła a po bukiecie róż,
w twoim serdecznym palcu,
pozostał tylko cierń.
Dlaczego nasiąkasz żalem?
To przeznaczenie chciało tak!
Życie wszak nie jest wieczne,
a Wy , już tyle dni i lat...
Nieuchronnością jest śmierć!
Pogódź się z nią i pojednaj,
bo przecież weźmie i Ciebie
i zaprowadzi , drogą wspomnień
przez minione życie,
wprost przed Miłości Twej,
uśmiechniętą twarz,
co powie;
- O jesteś!?... Bo Mnie nie było tylko chwilkę,
poszłam wykąpać się w promieniach Słońca...

autor

Miłosz

Napisany: 2020-06-22 Dodano: 2020-06-22 22:03:30

Ten wiersz przeczytano 1059 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie