Szach-mat

Zazdrosny o swą królową czarny król
rycerzom rzekł, że wojnę dziś rozpoczną.
Zdradzieckim atakiem popchnął w bój
złowieszczych legionów armię mroczną.

Nie zważał na rycerstwa swego znój,
za nic miał straty i cierpienie wroga.
Krwawą masakrę każdy jego wój
czynił, jakby nie wierzył w Boga.

Białego króla armia już rozbita w pył.
Król obok wieży swój majestat chroni.
I tylko hetman zanim skoczył w tył,
posłał tam gońca żeby króla bronił.

Tchórzliwy hetman z placu boju zbiegł -
pomyślał król rwąc z głowy białe włosy
A ten już czarnego króla szablą siekł,
odwagą swoją zmieniał wojny losy.

Bo wrogi władca zaślepiony nienawiścią,
ze wzgórza armię posłał w bój, na pole.
Dla swej obrony nie zostawił nawet chłystka
i głowę dał, choć armia zwyciężała w dole.

Cóż , czarny król strategię obrał bardzo marną
nie tylko honor stracił ale też swe życie.
Nie pierwszy facet, który oszczerstw nie ogarnął,
z kobietą plotek nie wyjaśnił należycie…

autor

artur s

Napisany: 2019-04-02 Dodano: 2019-04-02 18:27:40

Ten wiersz przeczytano 1023 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie